HAYATINA ODAKLAN

HAYATINA ODAKLAN

Günler günleri kovalarken, hayatınıza ne kadar odaklanıyorsunuz, düşündünüz mü? Hayatına odaklanmak, başkalarının mı yoksa sizin mi düşüncelerinizden geçiyor… Doğru nedir, kimin doğrusunun peşine takılıp yüreğinizi kör kuyularda arıyorsunuz? Soruyorum ruhlarınıza günahın rengi sizin hayatınızda ne kadar bulandı?  Ne kadar büyük acılar yaşadınız da yarınlarınıza düşmansınız…

Kalbim temiz demeyen yok aramızda fakat kalbini besleyen var mı? Belki de asıl sorun bu!  Kalp kutu değil ki arada bir açıp sevip ya da tozunu alıp köşeye kaldıralım. Kendinden vermeyen, acı çekmeyen merhametin var mı yok mu diye açıp yüreğinize bakmaya ne dersiniz? Merhamet uzaktan seyredip; vah vah demek midir, acıları yarıştırıp, şükür edip köşeye çekilmek midir? Büyük laflardan her kalp acizdir.  Her kalp adalete bakar ama gün gelir uygulayamaz. İçinizdeki bu hiyerarşiye düşene kadar da anlayamazsınız.

Hayat motivasyon değildir.

Büyük konuşmak değildir.

Birbirimiz üzerinde üstünlük kurmaya çalışmak hiç değildir.    

Bazıları ezberindeki cehenneminden çıkmak istemiyorken, sen bunu fark ediyorsan şükür et.   İki dalgalanmayla depresyon ilaçlarına sarılanların yüz yılından geçerken, gözümüz hep bir birimizin sahip olduklarında… Etmeyin! Araçla amacı karıştıran herkes bir gün köşeye sıkışır.  Kendi varlığınızı ararken, iyiliklerinizi gözden geçirmeyin. Kabul edin, bazı soruların cevabı yoktur. İnanmayı tarif edemediğiniz gibi ne zaman kendinizi yanıltamayacağınızı da bilemezsiniz. Kaldı ki kendini yanıltmayan zalim de âlim de yok. Zamanımızı birbirimizin ayıbını aramakla değil de bu gün kaç saatim boşa gitti onu düşünmekle geçirsek, varlığımızı aktifleştirir, konuşmayı bırakır hareketten öteye geçeriz. İnsanın fıtratında kötülük yapmak yoktur. Önce iyilik yapmak vardır yani hepimiz iyilik yapabiliriz. Kötü olmak zordur! Ne derseniz deyin kötülük yapmak insanın sonradan kazandığı bir duygudur.

Başkasının parasını, varlıklarını hata mutluluğunu konuştuğumuz sürece zaten iyi olamayız. Çünkü nefsimize takılan, dilimize dolanan, hatta aklımızdan gecen bizi Allah’a yakınlaştırmaz.  Deyim yerindeyse; niyeti bozmak kendi ruhumuzun mayasını kaçırmak, yarınlara gölge düşürmektir.

Kiminle bir olduğunuzun, nerde olduğunuzun hiçbir önemi yok.

Hazlarınızı ancak ruhunuz bilir.

Sustuklarınızı bir tek yaradan duyar.

İşte gün gelip gitme yoluna girdiğinizde ki o günü hiç birimiz bilmeyeceğiz bu duygularla övüneceğiz. Gülmeden, şükretmeden, keşfetmeden kısacası kendini bulmadan kendini yorup sınırlarını görmeden gitmek zorunda kalacağız.  Bu kâinattan Allah kimsenin ruhunu beslemeden gitmeyi nasip etmesin.

Zeynep Turan

23.10.2017

Yazının her hakkı saklıdır.